Βusiness

Labor

Ο άνθρωπος του Μόχθου ;)

Οδός Πλάνης (mob pic)

Οδός 25ης Αυγούστου ή Οδός Πλάνης ή Οδός της Απάτης

Μετά την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, τα κτήρια ξαναχτίστηκαν ακόμη λαμπρότερα υιοθετώντας το νεοκλασικό αρχιτεκτονικό ρυθμό που επικρατούσε τότε.

Έτσι, στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, όσοι έφταναν για πρώτη φορά στο Ηράκλειο από το λιμάνι σχημάτιζαν την εντύπωση, καθώς ανηφόριζαν το δρόμο αυτόν, ότι πρόκειται για μια μεγαλούπολη γεμάτη σύγχρονα και κομψά κτήρια. Στη συνέχεια, βέβαια, διαπίστωναν ότι η πόλη στο εσωτερικό της διατηρούσε τον παλιό χαρακτήρα της, με τα στενά δρομάκια και τις πενιχρές τουρκικές οικοδομές. Γι’ αυτό οι Ηρακλειώτες είχαν παρονομάσει το δρόμο αυτό «οδό Πλάνης» ή «λεωφόρο της Απάτης».

Τo stay or not to stay (mob pic)

Goaaaal

Ο πιο αγαπημένος ήχος που συνδέεται με γκολ
https://www.youtube.com/watch?v=VqGfAX-NzR0

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (ELEFTHERIOS VENIZELOS) (mob pic)

"Λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας στην “Πλαθειά Στράτα”, κατεβαίνοντας προς των Χανιών την πόρτα, από τη δεξιά μεριά ήταν ένα κουρείο κι ακούστηκε πως εκεί είναι ο Βενιζέλος και κουρεύεται. Πήγαινε ο κόσμος για να τον δει και πήγα κι εγώ. Είδα απόξω από το κουρείο κόσμο μαζεμένο. Οι πόρτες του κουρείου ήσαν κλειστές, τζαμαρίες, ρώτησα τι περιμένουν και μου λένε: “Περιμένουν να τελειώσει το κούρεμα, για να μπουν να μαζέψουν από χάμω τα μαλλιά του Βενιζέλου για ανάμνηση, σαν κειμήλιο…” Πολύ άσχημη εντύπωση μου έκαμε αυτή η πληροφόρηση. Αηδίασα για τη φτηνή εκδήλωση κολακείας. Ίσως νέοι, είμαστε πιο μονοκόμματοι. Σήμερα όμως που έχω κορνιζωμένα τα ποιήματα της Πολυδούρη μαζί με μια τούφα από τα μαλλάκια της, τα ατενίζω με αγάπη και συγκίνηση και όχι σαν κολακεία."

Απόσπασμα: 
ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ “ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ”

Onions and garlics

Neighbors

Ηousewife's hands

"Unzipping" beans

Tripiti_Sunshine

Wave

A bird alone

Action for Peace

The girl and the plug

Risky Games

Birds reach the sky

Prison red

The Player

Out of Fence

Goal Celebration

Station

Street musician

Street musicians

Κατεδαφιζόμεθα

13 (mob pic)

Το θυμάμαι αυτό το σπίτι γεμάτο ζωή! Και κάπως μεγαλύτερο στα παιδικά μου μάτια. Περνούσα εκεί τα μεσημέρια μου, όταν εγώ αρνούμουν πεισματικά να πάω για ύπνο αλλά δεν έβρισκα άλλα παιδιά για παιχνίδι. Εκεί με περίμεναν οι μεγαλύτεροι της γειτονιάς, γυναίκες οι περισσότερες από τότε που έπαψε να είναι καφενείο. Μαζεύονταν εκεί και έπλεκαν παρέα, μεσημέρια και εσπέρες, όπως συνήθιζαν τότε στα χωριά. Πήγαινα κι εγώ, όταν δεν είχα παιδικές παρέες και άκουγα τις ιστορίες τους. Τους έλεγα κι εγώ τις δικές μου. Και κάπως έτσι περνούσε η ώρα... 
Κι ύστερα θυμάμαι, ή μάλλον μου έχουν θυμίσει, τον θυμό μου όταν πια η πόρτα αυτή έκλεισε και έμεινε για πάντα κλειστή. 
"Πόθανε κι αυτός ο Πλατανομιχάλης! Που θα πάω εγώ τώρα;"
Πόθανε κι αυτός ο Απλατανομιχάλης κι άφησε ένα παιδί χωρίς παρέα.
Πόθανε κι αυτός ο Πλατανομιχάλης και τώρα πεθαίνει και το ερείπιο, παίρνοντας μαζί του συνταγές μαγειρικής, μόστρες για τραπεζομάντιλα, σεμέν και κουβέρτες, γυναικείες φωνές και παιδικά γέλια. Παίρνει μαζί του και τραγούδια αντρών και ήχους από ζάρια και πούλια πάνω στο ξύλινο τάβλι, από τον πρότερο βίο του ως καφενείο. Υπήρξε, λένε, καφενείο...
Οδός... αλήθεια δεν θυμάμαι να είχε ποτέ όνομα ο δρόμος. Αριθμός 13. 
Κάποτε εδώ υπήρχε ζωή!

13

Stone inscription

Φύγανε, φύγανε.
Έμειναν μόνο οι πέτρες. Πρέπει μ᾽ αυτές να βολευτούμε τώρα· _Ρίτσος

Expressions (mob pic)

Waiting

Dolls

Goodbyes of Summer